عرصه جولانگه  روباه   دغلکــــــــــــــــار  شده

شیــــــــر  در دام به صد حیله گرفتــــار  شده

خار  سالار  چمن  گر نشد از چیست  که  باز

پیش  چشم  همه  نوباوه ی  گل خوار  شده

نرگس اززمزمه ی شوم خزان رفته به خواب

گل خرزهره  به صدوسوسه بیــــــدار   شده

چهره ی  روشن مهتـــاب نهان  گشته به ابر

که  چنین   شب پره   سرمست پدیدار شده

تا  تن  بابک  خورشید به  خون  غرقه   کنند

دیو  شب   تیغ  به کف  با  خلفا   یــار  شده

کاوه ای نیست که بر شانه ی  ضحّاک زمان

مار  خوش کرده  مکان  اژدر  پـــروار    شده

شاه  توران  به  دل  کشور  ما  تاخته است

خسته   رستم  مگر  این بار  ز پیکار    شده

می رود  آبروی   مـــادر  میهن  به  فــروش

پســــران   عافیت   خویش  خریـــدار   شده

جنبشی خوش عمل ارنیست زخودبین وبسوز

که  عمل ها  همه   تبدیل  به گفتـــار  شده.

*سروده ی:مهرماه 1357 -کاشان.